Gerard Heymans werd in 1857 geboren in het Friese Ferwerd. Hij ging naar de HBS in Leeuwarden en studeerde vervolgens rechten en wijsbegeerte in Leiden. Na een periode als privaatdocent in Leiden werd hij in 1890 hoogleraar wijsbegeerte en psychologie in Groningen. Als uitgesproken voorstander van empirisch statistisch onderzoek richtte hij twee jaar later het eerste Nederlandse onderzoekslaboratorium voor psychologie op. Hier deed hij onderzoek naar het verband tussen gewaarwordingen en psychische processen. In latere jaren richtte hij zich ook op de karakterkunde, de psychologie van de vrouw en parapsychologie. Daarbij maakte hij gebruik van enquĂȘtes en biografisch onderzoek. Als rector magnificus van de Rijksuniversiteit Groningen (1908-1909) hield hij zijn beroemde rede De toekomstige eeuw van de psychologie. Hij verwachtte dat de psychologie in de toekomst in staat zou zijn vele maatschappelijke problemen op te lossen. Heymans publiceerde niet alleen veel over psychologie, maar ook over methodologie en filosofie (kennisleer en ethiek). Met zijn theorie van het psychisch monisme onderbouwde hij zijn psychologisch onderzoek met de stelling dat psychische processen de kern van het bestaan uit maken en dat de fysieke wereld om ons heen daarvan afgeleid is. Heymans bleef hoogleraar tot aan zijn emeri-taat in 1927. Hij overleed in 1930 op 72 jarige leeftijd.