‘Woede en vergeving’ van Martha Nussbaum (o.a. hoogleraar recht en ethiek aan de universiteit van Chicago) is een pleidooi voor grootmoedigheid, rechtvaardigheid en waarheid als alternatief voor woede, wraak en, verrassend genoeg, vergeving. Nussbaum betoogt dat de invoering van het rechtssysteem het mogelijk heeft gemaakt om ons door liefde en zorg te laten leiden. Want óf een voorval is zo misdadig dat we haar aan het recht overlaten, of zij is triviaal – en waarom zouden we in dat geval boos blijven en op wraak zinnen? Ze ontleedt ook het begrip vergeving kritisch: het is in de kern egoïstisch en weinig behulpzaam. De verongelijkte manoeuvreert zich in een moreel superieure positie waarbij hij zichzelf de macht toe-eigent om al dan niet gratie te verlenen, en zo triomfeert. Nussbaum verkent in ‘Woede en vergeving’ met behulp van een scala aan bronnen op doordringende wijze deze thema’s in zowel de persoonlijke, publieke als politieke sfeer.