In opdracht van Bhagwan maakte Swami Deva Amrito zijn derde boek. Wie is van hout was nog het boek van een koerier die bewust veel mensen wilde bereiken en Oorspronkelijk gezicht was dat eveneens. Het was de manier van de schrijver om goed nieuws te verspreiden. Bij dit boek ligt het anders. Het is veel meer een persoonlijk verslag geworden dat langzamerhand het karakto van een meditatie aanneemt, een confrontatie met de eigen onbewustheid. Als in een lange brief aan Bhagwan beschrijft Amrito zijn tweede bezoek aan de Ashram in Poona. De foto’s van de verschillende aspecten en activiteiten ervan verdiepen hier het beeld van de lezer. Vanuit deze periode in Poona vloeit vanzelf de ontmoeting van de auteur met Franciscus voort en zijn verblijf in Asal, alsook zijn kennismaking met Krishnamurti. Beide ontmoetingen voerden tot steeds diepere schokken van herkenning. Door zijn inzicht en zijn manier van schrijven stelt Amrito de lezer in staat deze hoogte- en dieptepunten mee te beleven.
‘Dit boek is niet bestemd voor hen die in het witge-pleisterde graf van hun gezond verstand liggen. Het is voor de lovers en voor hen die aarzelen, het is voor de dansers en de dichters, voor hen die de melodie nog tussen de regels kunnen horen en die graag willen lezen hoe voor mij de eerste stappen op een nieuwe weg zijn.’