De auteur, een arbeider uit Zeebrugge, is 41 jaar en afkomstig uit een straatarm gezin van dertien kinderen.
Ogenschijnlijk hebben we hier te doen met een in primitleve stijl geschreven autobiografie.
Dit op zichzelf zou een uitgave niet rechtvaardigen, ware het niet dat Vantorre zich ontpopt als een volstrekt authentiek oertalent, met een feilloos gevoel voor humor en voor het ridicule in de miserie.
Zijn boek is geen larmoyante of rancuncuze aanklacht tegen een onrechtvaardige maatschappij. De maatschappijkritiek is volkomen impliciet en 'verpakt' in een precieze karakterisering van het sociaal milieu waarin de auteur is opgegroeid Ondanks, of misschien wel juist door zijn stugge worsteling met het taalmedium. geeft het boek blijk van een typisch eigen, levendige stijl.
Een boek dat alleszins het etiket 'aanbevelenswaardig' verdient.