Na het overdonderende succes van 'Roller Coaster' nam de muzikale carrière van Danny Vera een enorme vlucht. Het nummer brak alle records, topte alle charts en is inmiddels bijna 100 miljoen keer gestreamd op Spotify. Twintig jaar noeste arbeid en geduldig aan de weg timmeren betaalde zich eindelijk uit in platina platen en een uitverkochte Ziggo Dome. En dat alles onder zijn eigen voorwaarden, zonder concessies te doen. Maar wie denkt dat Danny Vera nu op zijn lauweren gaat rusten, heeft het echter verkeerd. De muziek zit in zijn bloed, en dat bloed kruipt waar het niet gaan kan. Amerikaanse country, blues en rock 'n' roll zit erin en komt eruit.
Zijn nieuwe album 'DNA' kwam tot stand op een andere manier dan gebruikelijk voor Vera. “Waar ik normaal twee à drie jaar doe over twintig liedjes, heb ik ze nu in twee maanden tijd geschreven”, vertelt hij. “Alles kwam er eigenlijk gewoon spontaan uit.” De vibe van het album is aanmerkelijk anders dan die op zijn vorige plaat. “Ik merkte al snel dat er een andere sfeer ontstond in de liedjes, vergeleken met mijn vorige album 'The New Now'. Het was wat authentieker, meer rock 'n' roll & blues – en zo moesten de liedjes dus ook klinken, zo authentiek mogelijk.” In een tijd waarin ChatGPT binnen enkele seconden complete songteksten voor je uitspuwt en in de studio alle imperfecties gladgestreken kunnen worden, was het voor Danny Vera juist heel verfrissend om alles in één keer op te nemen. “Zo deden ze dat vroeger ook en daarom klonk dat juist zo goed, vol spelplezier. De oneffenheden horen erbij, de imperfecties maken het perfect.”
Uiteindelijk belandden er zestien liedjes op het nieuwe album. 'DNA' is een album geworden waarop Danny Vera terugkeert naar zijn bakermat, met songs die hun wortels hebben in de Amerikaanse rootsmuziek van weleer. Zonder clicktracks, autotune of betrokkenheid van een writerscamp. Solide nummers, variërend van klassieke Danny Vera-ballads tot frisse, uptempo rock 'n' roll. Een plaat met ruwe randjes, maar vooral met ijzersterke muziek.