Sans toit ni loi - 1985 Varda's lyrische requiem voor Mona, een jonge zwerfster, van wie het doodgevroren lijk wordt teruggevonden. De laatste maanden uit het leven van de jonge vrouw komen tot leven door de herinneringen van de mensen die zij kort ontmoette en het effect dat zij op hen had. Varda verklaart helemaal niets over Mona, die fungeert als een weinig flatterende spiegel voor andermans dwaasheden, vooroordelen en angsten.
Les glaneurs et la glaneuse - 1999 Agnès Varda heeft ' glaneurs ' en ' glaneuses ' ontmoet. Mensen die vinden, oprapen en recyclen. Uit noodzaak, bij toeval of vanuit een bewuste keuze leven zij van de resten van anderen. Maar Varda is ook de ' glaneuse ' uit de titel van haar subjectieve documentaire. Filmen is ook een vorm van ' glanage ' : beelden en verhalen worden gevonden, verzameld en krijgen een bestemming in het geheel.
Les plages d'Agnès - 2008 Een nieuwe vorm van autodocumentaire. Varda schetst haar zelfportret door terug te keren naar de stranden die zo belangrijk zijn in haar leven aan de hand van foto's en fragmenten uit haar films. Vol gevoel, humor en emotie neemt ze ons mee terug naar haar debuut als theaterfotograaf en vernieuwende filmmaakster in de jaren vijftig. Maar ze laat ook haar leven zien met Jacques Demy, haar feministisch engagement, haar reizen naar verre landen, haar gezinsleven en boven alles, haar liefde voor stranden.