Als eerste filmmaker kreeg de Duitser Werner Herzog toestemming te filmen in de Grotte Chauvet in Zuid-Frankrijk. Na twintigduizend jaar afgesloten te zijn geweest, werden daar in 1994 de oudst bekende schilderingen ontdekt. Adembenemende dierentekeningen van 32 duizend jaar oud twee keer ouder dan Lascaux. Met de nieuwste apparatuur - speciaal aan de omstandigheden aangepaste 3D-camera's - betreedt Herzog de grotten, waarbij het 3D-effect niet alleen helpt de ruimtelijkheid van de grotten te verbeelden, maar ook toont hoe prehistorische kunstenaars welvingen van de rotswanden in hun tekeningen verwerkten. Tekeningen die in de speciale atmosfeer van de grotten, waarin mensen slechts enkele uren achtereen kunnen verblijven, onwaarschijnlijk fris en helder zijn gebleven, met krachtig zwart en subtiele grijstinten. De grotten vormen een nieuwe uitdaging voor Herzog, een filmmaker die bekendstaat om zijn voorkeur voor onherbergzame en moeilijk toegankelijke opnamelocaties, van woestijn tot Zuidpool. Zoals altijd richt Herzog zich daarbij op de mens. Hij filosofeert hoe de tekeningen voor de grotbewoners een 'vorm van protocinema' geweest kunnen zijn, dankzij het flikkerende licht van fakkels en de strepen die bij meerdere tekeningen beweging lijken te suggereren, en hij verdiept zich in de paar wetenschappers die de ruimte mogen betreden en enkele opmerkelijke bewoners van de omgeving.