Een variant van dit beroemde gevechtsvliegtuig dat het resultaat was van de wens om een 'Super Spitfire' te produceren, de F Mk.XVIII was een verdere verfijning van de door Rolls Royce Griffon aangedreven Mk.XIV, maar een die een aantal verbeteringen ten opzichte van zijn voorganger. Naast verschillende verbeteringen aan de cockpit voor de piloot, profiteerde de F Mk.XVIII ook van een grotere brandstofcapaciteit en versterkte vleugels, waardoor hij naast zijn kanon- en machinegeweerbewapening ook raketten of bommen kon vervoeren. Met een totale productierun van 300 vliegtuigen zou de RAF twee versies van deze jager ontvangen, de F.Mk.XVIII uitgerust met de standaard E-vleugel en de FR.Mk.XVIII, inclusief een camera voor fotoverkenningswerk. Deze krachtige Spitfires waren te laat om dienst te zien tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze zagen actie als onderdeel van 'Operatie Firedog' en acties tegen communistische guerrillastrijders tijdens de Maleisische noodsituatie.