Ithzak Perlman koos ervoor om de twee vioolconcertos van Prokofiev op te nemen met Gennady Rozhdestvensky, wiens ervaring in dit repertoire hij ongetwijfeld als ongeƫvenaard beschouwde. Het onderscheidende karakter van elk van Prokofjevs Vioolconcerten lijkt geworteld in de ontstaansgeschiedenis: het eerste, scherp en iconoclastisch, valt samen met de Russische Revolutie; het tweede, soberder en expansief lyrisch, dateert uit 1935, toen Prokofjev een definitieve terugkeer naar zijn geboorteland voorbereidde. De twee concerti werden negentien jaar na elkaar geschreven - een periode die bijna volledig samenvalt met de jaren die Prokofiev in ballingschap doorbracht, eerst in de Verenigde Staten en daarna in Frankrijk. Hij componeerde nr. 1 kort voordat hij Rusland verliet, en nr. 2 slechts enkele maanden voor zijn terugkeer naar de Sovjet-Unie. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de twee werken zo van elkaar verschillen.