Black And Blue is een studioalbum van The Rolling Stones, oorspronkelijk uitgebracht in het midden van de jaren zeventig en in 2009 opnieuw uitgebracht als geremasterde CD. Het album behoort tot het rockgenre, maar onderscheidt zich door een duidelijke mix van stijlen waarin elementen van funk en reggae prominent aanwezig zijn. De Stones experimenteerden in deze fase meer met ritmes en invloeden uit andere muzikale tradities, wat het album aantrekkelijk maakt voor liefhebbers van afwisseling binnen de klassieke rock.
Het album markeert een overgangsperiode voor de band. Na het vertrek van gitarist Mick Taylor werden de opnames van Black And Blue deels benut als auditie voor potentiële nieuwe gitaristen. Uiteindelijk leverden diverse gastmuzikanten bijdragen, waaronder Wayne Perkins, Harvey Mandel en Ronnie Wood. Die laatste werd nog tijdens deze periode officieel lid van de band. Op deze plaat zijn vooral de 'grooves' en het gezamenlijke spel tussen bandleden bepalend voor het geheel.
Black And Blue bestaat uit acht nummers. Enkele opvallende tracks zijn 'Hot Stuff', een funky openingsnummer gedreven door een pulserende ritmesectie, en 'Fool To Cry', een soulvolle ballad waarin het elektrische pianospel een belangrijke rol speelt. Ook 'Memory Motel' springt eruit, met een ongebruikelijk lang en verhalend karakter voor een Stones-nummer; het vormt een melancholische en melodieuze tegenhanger van de meer energieke stukken op de plaat.
De ontvangst van Black And Blue was bij eerste release gemengd, deels omdat de band met deze plaat bewuster experimenteerde en afweek van hun gebruikelijke geluid. Voor sommigen werd het album daardoor minder toegankelijk, terwijl het voor anderen juist als vernieuwend gold. In de jaren daarna kreeg het album een meer gewaardeerde status, onder andere vanwege het avontuurlijke karakter en de losse speelstijl.
De 2009 remaster van Black And Blue laat de details in de productie en de variatie in instrumentgebruik nog beter naar voren komen. De heruitgave op cd biedt een frisse luisterervaring, zeker voor wie geïnteresseerd is in de periode waarin The Rolling Stones hun muzikale grenzen opzochten en niet bang waren om buiten de gebaande paden te treden.