Na een wereldtournee van 6 maanden keert de Berlijnse atmosferische en progressieve (post)rock/metalband The Ocean terug met de opvolger van hun veelgeprezen dubbelalbum 'Phanerozoic' (2020). met 'Holocene' voegt The Ocean een laatste hoofdstuk toe aan hun op paleontologie geïnspireerde albumreeks, met een versnelling naar de elektronische wereld en tegelijkertijd een nieuwe definitie van heaviness. Opgericht aan het begin van het millennium, toont de groep muzikanten onder leiding van gitarist Robin Staps geen teken van vertraging, zelfs niet met meer dan 20 jaar onder hun riem. Samengekomen rond een gedeelde visie van grenzeloze sonische exploratie en onverbiddelijke heavyness, hebben ze een formidabele reputatie opgebouwd binnen de (post-)rock & metal scene. Nu is het tijd voor het 'Holoceen'-tijdperk; het laatste en tot nu toe kortste tijdperk op de geologische tijdschaal waarin de mensheid op de planeet verscheen. Door snelle proliferatie en technologische vooruitgang heeft onze soort onze planeet gevormd en veranderd op manieren die ongekend zijn in de geschiedenis. In het menselijke tijdperk is The Ocean muzikaal intiemer en boeiender geworden, terwijl ze dieper in hun eigen DNA kruipen met talrijke verwijzingen naar hun vroegere discografie die oudere fans zullen koesteren. Het beluisteren van het album 'Holocene' brengt vertrouwde gevoelens terug: die weidse ruimtelijkheid en die donkere, in delay gedrenkte melodieën die onder het wateroppervlak sluimeren, maar er ligt hier ook een nieuwe nadruk: de vervorming op de gitaren is teruggedraaid ten gunste van stralende synths en blazers in elk nummer, en Rossetti's charismatische zang blijft meestal clean. Het resultaat is een eclectisch album dat een palet aan geluiden laat horen dat breder is dan ooit in de geschiedenis van The Ocean; een album dat de machtige riff, de Reznor-achtige bit-crushed vocale extravaganza en donkere synth-gedreven tracks evenzeer bejubelt als het buigt voor creepy/indie Radiohead en vroege 2000's trip hop (Portishead, Massive Attack). Al deze invloeden liggen voor de hand en zijn logischer dan je ooit zou denken binnen de context van deze band, want de band blijft heavy as fuck!