Wil je grip krijgen op de situatie? Het “Emotiedagboek” is een handig hulpmiddel om grip op de situatie te krijgen. Het vermindert frustratie, boosheid en verdriet bij ouder en kind.
Kinderen (vanaf 5 jaar) kunnen in dit emotiedagboek op hun eigen manier hun emoties kwijt. Ze kunnen omschrijven: hoe situaties verlopen, hoe ze zich voelen en welke emoties ze opmerken of oppikken bij anderen. Het emotiedagboek bevat o.a. situatieschetsen om samen of door je kind alleen in te vullen door: te tekenen, te schrijven of stickers te plakken.
De stickers die je erbij krijgt kan je kind inkleuren om het verhaal en emoties kracht bij te zetten. Denk aan familiestickers die het gezin kunnen uitbeelden (man, vrouw, meisje en jongen) en stickers van de basisemoties (boos, blij, bang en verdrietig). Dit emotiedagboek biedt jouw kind de gelegenheid om emoties of vervelende ervaringen te delen, waardoor begrip ontstaat in plaats van frustratie. Voor jou is het een speelse manier om te anticiperen op de belevingswereld van je kind.
Wanneer je dit boek besteld, krijg je gratis toegang tot exclusieve content. Deze content betreft het omgaan met en bespreekbaar maken van emoties bij kinderen.
Onze meiden hebben allebei een emotiedagboek. Vooral Emma schrijft er graag in. Ook is zij helemaal enthousiast over het dagboek en de bijbehorende stickers. Ze heeft het hele dagboek al doorgebladerd en de kleurplaten bekeken. Ook de stickers vindt ze erg leuk. Ze kon er ons eigen gezin van maken. Het invullen van het dagboek zet ook echt toe tot nadenken over situaties. Samen met Anne heeft ze bijvoorbeeld haar gevoelens over een ruzie tussen hun beiden besproken. Dat was erg leuk om te zien.
Mijn zoon kan erg emotioneel reageren. Dat uit zich in woede of verdriet. Hij vindt het lastig om situaties te omschrijven en echt een gesprek te voeren over wat er is gebeurd. Als wij of juf vroegen "wat er is gebeurd" antwoordde hij steevast: "ik weet het niet meer". Als we vragen hoe het gaat, antwoord hij altijd "goed". \r\nOp school was er een incident geweest waarna hij zich overstuur had opgesloten in op het toilet. Pas aan het eind van de dag konden we wat informatie uit hem krijgen over wat er was gebeurd. Een week later kreeg ik van Veerle dit dagboek en ik ging opnieuw met hem zitten. Hij is heel ijverig en beschouwde dit als een spelletje. We bespraken de situatie en ondertussen koos hij de juiste stickers erbij en kleurde deze in. Tijdens het kleuren opende hij zich en door de speelse manier kon hij veel beter duidelijk maken wat er was gebeurt, maar ook hoe hij zich daarover voelde. Heel fijn dat er nu iets is waarmee we hem kunnen helpen.'