Een boerderij zo romantisch, zo rustiek.
Dat willen we allemaal, toch? Een groentetuin, modderlaarzen en frisse lucht. Het echte leven. Bijtjes, bloemetjes en grasamaaisessies van minimaal anderhalf uur. Natuurlijk rennen een blije hond, blozende kinderen - eventueel geleend - en een handvol kippen vrolijk rond. Eten doe je uit de moestuin, maaltijden geniet je met de hele familie en vele vrienden aan een grote keukentafel in een immense keuken. Toch?
Nou ja, het klinkt in elk geval wel rustiek en romantisch, daar is zeker wat voor te zeggen, en ik moet toegeven, voor het experiment tussen deze kaft is de ruimte op genoemde boerderij wel zo handifg. Ik heb het namelijk een jaar lang geprobeerd: een jaar eten van eigen erf en de e-nummers het huis uit. Michael Pollan verwoordt het zo simpel. Eet herkenbaar eten, geen rotzooi en enkel natuurlijke ingerediƫnten. Ik dacht: Dat kan ik best met behoud van een sociaal leven, een groeiende bedrijfsomzet en een prima functionerend gezinsleven, toch?