De Cobra beweging werd direct na de Tweede Wereldoorlog gevormd door kunstenaars uit Denemarken, Belgiƫ en Nederland. Bij elkaar vonden zij een zelfde verlangen naar een geheel nieuwe samenleving met een geheel nieuwe vorm van kunst. Wars van iedere autoriteit, zowel maatschappelijk als in de kunst, zochten zij hun voorbeeld in zogenaamd primitieve culturen, in de kunst van het kind en in die van de geesteszieke. Hun grote streven was zichzelf te ontworstelen aan de onvrijheid van vastgeroeste conventies en te komen tot een volkomen spontane uitingswijze op welk gebied dan ook. Willemijn Stokvis schreef een grondige en tevens zeer pakkende studie over Cobra, gebaseerd op vele documenten, en op gesprekken en briefwisselingen met de kunstenaars zelf en met vele ooggetuigen. Zij analyseerde niet alleen het beeldend werk van de Cobraleden, maar ook hun fel maatschappelijk engagement. Daarmee geeft zij met haar boek tevens een belangwekkende aanvulling op het tijdsbeeld van die periode.